Bożena Janina Zdunek, z d. Musiewicz, córka Antoniego i Józefy, urodzona 29 czerwca1922 r. w Siwkach (Polska). Zmarła 2 czerwca 2015 r. w Karlskrona (Szwecja) w wyniku komplikacji po złamaniu biodra. W czasie II wojny światowej działała w Armii Krajowej. Na początku 1941 r. została aresztowana przez gestapo, była przesłuchiwana i torturowana w areszcie gestapo w Radomiu, a następnie wysłana do niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau. Od lutego 1941 r. do 1944 r., była więźniem nr 46 454. We wrześniu 1944 r. za pomoc dzieciom przywiezionym do obozu z Powstania Warszawskiego była okrutnie pobita i przewieziona do obozu w Ravensbruck. Została uwolniona 27 kwietnia 1945 r. w wyniku akcji Czerwonego Krzyża hrabiego Folke Bernadotte. Zamieszkała w Svängsta w Blekinge, gdzie wyszła za Jerzego Januariusza Zdunka (był więźniem obozu Stutthof, przybył do Szwecji dzięki akcji Czerwonego Krzyża).

Bożena Zdunek przez całe swoje życie była wielką patriotką. Należała do Stowarzyszenia Polskich Kombatantów w Szwecji. Popierała ujawnienie zbrodni w Katyniu, wsparła finansowo postawienie Pomnika Katyńskiego w Sztokholmie. Do podeszłego wieku spotykała się z uczniami szkoły w Karlshamn, opowiadała o II wojnie światowej, uczestniczyła w szkolnych wycieczkach do Auschwitz jako świadek historii.

Jej dziewięćdziesiąte urodziny były zauważone przez Blekinge Läns Tidning, na łamach gazety ukazał się wywiad zawierający wspomnienia z pierwszych lat w Szwecji.

Wiara, siła duchowa i ciężka praca pomogły Jej przetrwać na obczyźnie, do końca życia jednak tęskniła za Polską.

W Szwecji pochowała synka Bolesława (zmarłego tuż po urodzeniu) oraz męża. Drugi syn Adam, bliźniak ukończył studia na Politechnice w Lund, jest doktorem habilitowanym w placówce naukowej w Sztokholmie; ma dwie córki, jedna jest architektem, druga we wrześniu broni pracę doktorską w Instytucie Karolińskim w Sztokholmie.

autor: Adam B. Zdunek