Upublicznienie dzienników urzędowych władz RP na uchodźstwie** z lat 1939-1990 nie zmienia istniejącego stanu prawnego, stanowi jednak wypełnienie bezpodstawnie utrzymywanej luki obejmującej polskie prawodawstwo lat II wojny światowej oraz powojennej aktywności władz RP na uchodźstwie.
W systemach informatycznych Kancelarii Sejmu i Rządowego Centrum Legislacji segment ustawodawstwa władz RP na emigracji jest oddzielony w sposób klarowny od pozostałych aktów normatywnych.
Internetowy System Aktów Prawnych – Akty prawne i inne dokumenty władz RP na uchodźstwie
Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej wydawany w latach 1939-1990 na uchodźstwie
**Rząd Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie był legalną kontynuacją władz II Rzeczypospolitej zmuszonych opuścić Polskę po agresji III Rzeszy i ZSRR na Polskę we wrześniu 1939. Władze Rzeczypospolitej na uchodźstwie zakończyły działanie w 1990 roku po wyborze Lecha Wałęsy na prezydenta Polski.
Siedzibą polskiego rządu na uchodźstwie był początkowo Paryż, a później – Londyn. Pierwszym premierem rządu był gen. Władysław Sikorski. Potem był August Zaleski, który nie utworzył rządu. Ponownie premierem został gen. Władysław Sikorski, a później Stanisław Mikołajczyk, Tomasz Arciszewski, gen. Tadeusz Bór-Komorowski, Tadeusz Tomaszewski, gen. Roman Władysław Odzierzyński, Jerzy Hryniewski, Stanisław Mackiewicz, Hugon Hanke, Antoni Pająk, Aleksander Zawisza, Zygmunt Muchniewski, Alfred Urbański, Kazimierz Sabbat, Edward Szczepanik.
Po II wojnie światowej legalność rządu na uchodźstwie długo uznawało wiele państw m.in. Watykan, Irlandia, Hiszpania, Australia, Południowa Afryka, Egipt, Liban, Syria oraz 19. republik południowo i środkowoamerykańskich, w tym przedrewolucyjna Kuba.
